مقایسۀ اثربخشی درمان شناختی رفتاری، متادون درمانی و روش ترکیبی بر بهبود افسردگی معتادان تحت درمان

این پژوهش با هدف مقایسۀ اثربخشی درمان شناختی رفتاری، متادون درمانی و روش درمان ترکیبی بر بهبود افسردگی افراد معتاد تحت درمان انجام گرفت. جامعۀ آماری پژوهش همۀ افراد مراجعه کننده به مراکز درمانی دو شهرستان استان تهران در سال 1391 بود. نمونۀ پژوهش 40 آزمودنی (مرد) بود که به شیوۀ نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی در چهار گروه (10 نفر در هر گروه) قرار گرفتند و هر گروه با روش درمانی مورد نظر که شامل درمان شناختی رفتاری، متادون درمانی و درمان ترکیبی بود تحت درمان قرار گرفتند، ولی گروه گواه هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. پیش و پس از دوازده هفته درمان، همۀ شرکت کنندگان با پرسشنامۀ افسردگی بک (بک،2000) و مصاحبۀ بالینی مورد آزمون قرار گرفتند. داده ها با روش تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل گردید. نتایج نشان داد که هر سه شیوۀ درمان شناختی رفتاری، متادون درمانی و درمان ترکیبی، در مقایسه با گروه گواه، در بهبود افسردگی مؤثر بوده اند ( 001/0 > p ) . همچنین نتایج نشان داد که بین اثربخشی متادون درمانی و روش ترکیبی بر میزان افسردگی تفاوت معنی داری وجود ندارد. بنابراین هر دو شیوۀ درمانی بر میزان افسردگی مؤثر واقع می شوند.